تـنهـا مـیان خـاطره ها بی ثمـر نشست

اشـکی که طـاقـت ایـن بـار را نـداشـت

شــوق رهــا شـدن، نـه برای جدا شدن

روح معـلقی که ز جسـمش بهانه داشت

بــازم میـانه هفـته ی دلـواپسی که رفت

بـذر سکوت در دل شبهاش هدیه کاشت

حــسـرت کنـار پنجــره ی نیـمه بـاز، بـاز

عزلت گرفت و چشم ز چشم تو برنداشت

بـرگ وقلـم کنار بسته ی سیگار،روی میز

ذهنی رمق نداشت و دستی نمی نگاشت

پـلکش پـریده بــود! ولی چشـم دیـده بود

آن بی وفا که رفت...ولی دل نمیگذاشت...